- چامه سرائی (مَ / مِ سَ)
شاعری. سخن سرائی. شعرگویی. تصنیف سازی، آوازخوانی. شعرخوانی. خواندن شعر و تصنیف در دستگاههای موسیقی. خوانندگی
معنی چامه سرائی - جستجوی لغت در جدول جو
- چامه سرائی
سخن سرائی، شعر گوئی، شاعری
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ زَ / زِ پَ / پِ کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
شعر سرودن. شعر گفتن. سخن منظوم گفتن. کلام با وزن و قافیه ساختن، سرودخواندن، نغمه ساز کردن. شعر و تصنیف با آواز خواندن. سرود و غزل در دستگاه موسیقی خواندن یا نواختن:
بزد دست و طنبوردر برگرفت
سرائیدن چامه اندرگرفت.
فردوسی
بزد دست و طنبوردر برگرفت
سرائیدن چامه اندرگرفت.
فردوسی
شعرگوی. شاعر. غزل سرای. تصنیف ساز. آنکه سخن منظوم گوید و کلام موزون و مقفی برشتۀ نظم کشد، آوازخوان. خوانندۀ شعر و غزل در آهنگ موسیقی. کسی که موسیقی داند و خواندن شعر و سرود را در دستگاههای موسیقی داند. رجوع به چامه سرا شود
(چَ مَ سَ)
لغت نامه دهخدا
شاعری و قصیده سرایی. سرودن چامه و چغامه. شعرسرایی. و رجوع به چکامه و چکامه سرای و چکامه سرودن شود
چکامه سرا. سرایندۀ چکامه. آن کس که چامه و قصیده سراید. شاعر چامه سرا. و رجوع به چکامه سرایی شود
شاعر. منظومه ساز. چامه گوی. چکامه سرا. سرایندۀ سخن منظوم. آنکه شعر سراید و سخن موزون و مقفی گوید. سخن سرا. قافیه سنج. تصنیف ساز، آوازخوان. کسی که شعری را با آواز بخواند. آنکه غزل یا تصنیف را در دستگاه موسیقی بخواند. و رجوع به چامه سرای شود
شاعر، آوازخوان، چامه گو، چامه زن، آوازخوان، سرودخوان، قصیده گو، نغمه خوان، نغمه سرا، غزل خوان، قصیده گو، قصیده سرا، ترانه سرا، چکامه سرا